Dün gece Defnoş'la Ingmar Bergman'nın Güz Sonatını (Autumn Sonate) izledik. Anne ile kızının yada daha doğrusu kız ile annenin yüzleşme sahnesi o kadar etkileyici o kadar vurucuyduki filmin sonunda uzun süre kendimizi tartışır, konuşur, kendimize yansımalarını masaya yatırır bulduk. Kadına bakışa ilişkin bu kadar kuvvetli kaç film vardır bilemedim.
Kiz kardeş,Koca gibi yan görunsede tamamlayıcı karakterlerin anlatımı da film kadar başarılı ama o ana - kız sahnesi yok mu o sahne !
Persona'dan sonra ikinci Bergman denememizdi, her ikiside çok etkileyiciydi. Daha sırada onlarca film var, günlerce etkileşim var...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder